من ساده بودم مثل باران، سرشارازعشقي خدايي

با پونه ها همراز بودم، بر بال بلبل مي نشستم

با ياس هاي زرد خوشبو، اندوه خود را مي شكستم

هم بغض بودم با ستاره،وقتي به من چشمك نميزد

وقتي كه ساكت بود و آرام، آن ماه مغرور آن شب بد

وقتي دلم پر درد مي شد،پهلوي لانه مي نشستم

آهسته و آرام كم كم، بغض دلم را مي شكستم

تا اينكه يك روز امدي تو، پا روي قلب من نهادي

با چشمهاي آتشينت، صد ها هزاران وعده دادي

دستان گرم و ساده ام را، در دستهاي تو فشردم

دل اين دل بيچاره ام را، دست دلت راحت سپردم

اما تو خنديدي و رفتي، در قلب من چيزي فرو ريخت

از چشمهاي پر اميدم، يك قطره با جانم در آميخت

گفتي سفر تقدير من بود، از ابتدا بودم مسافر

از ابتداي عمر هستم، تا انتهاي عمر عابر

اميدوار اينجا نشستم، من ياوري ديگر ندارم

تا عمر دارم مطمئن باش، به ياد تو در انتظارم

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: